گر بیایی این جهان گلشن شود

جنت ز بهر پیروانت میشود

گربیایی ظلم و زور و زر و زیور

همه با اشارتی پوچ شود

ما همه تشنه ی دیدار رخ زیباییم

گر بیایی رخ زیبایت از ان ما شود

گر بیایی باده ها پر ز می سوداییت

ماه می خوار در خانه ی صد جدت شود

ما که جدت را ندیدیم بیا یا بن الحسن

گر بیایی جانها به قربانت شود

ترسم ان روز که ایدشب هجران و تو هم هیچ نیایی

پس مرا با خود ببر تا که وجودم به قربانت شود.

اینو 12مرداد81گفتم.